تنظیم رونوشتی رادیکال آزاد اکسیژن گذر از پرآوری به تمایزیابی ریشه را کنترل می کند.

عنوان انگلیسی مقاله: Transcriptional Regulation of ROS Controls Transition from Proliferation to Differentiation in the Root

عنوان فارسی مقاله: تنظیم رونوشتی گونه اکسیژن واکنشی، گذر از تکثیر به تفکیک در ریشه را کنترل می کند.

طبقه بندی: کشاورزی و زیست شناسی

فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 25

جهت دانلود رایگان نسخه انگلیسی این مقاله اینجا کلیک نمایید

_______________________________________

چکیده

توازن و تعادل بین تفکیک و تکثیر سلولی از جنبه های مهم ارگانیسم های چند سلولی می باشد. ما با استفاده از داده های بیان ریشه آرابیدوپسیس عامل رونویسی (UPBEAT1 (UPB1 را شناسایی کردیم که این توازن وتعادل را تنظیم می کند. برش عمودی بیان گسترده ژنومی به همراه آنالیز ChIP-chip نشان داد که UPB1 بیان مجموعه ایی از پراکسیدازهایی که تعادل گونه اکسیژن واکنشی (ROS) بین منطقه تفکیک سلول و منطقه ازدیاد سلول در جایی که تفکیک شروع می شود را مدوله می کند، مستقیما تنظیم می کند. توزیع فعالیت UPB1، تعادل ROS را دستخوش تغییر می کند، و باعث تأخیر آغاز تفکیک می شود. مدولاسیون تعادل ROS و فعالیت پراکسیداز از طریق واکنشگرهای شیمیایی به روشی که با عملکرد UPB1 همخوانی دارد، بر آغاز تفکیک تأثیر می گذارد. این مسیر جدا از نشانه دهی هورمون گیاهی اکسین و سیتوکینن عمل می کند. مقایسه با کنترل رشد تنظیم شده با ROS در حیوانات نشان می دهد که یک مکانیسم مشابه در گیاهان و حیوانات وجود دارد.

مقدمه

رشد ارگانیسم های چندسلولی به حفظ تعادل کامل بین تقسیم و تفکیک سلول بستگی دارد. قطع این تعادل در حیوانات باعث بیماری هایی چون سرطان می شود. در گیاهان به دلیل اینکه اندام ها دائما از سلول های ساقه بوجود می آیند، در نتیجه قطع این تعادل باعث توقف پیش از موعد رشد یا اندام زایی غیرعادی می شود. در ریشه آرابیدوپسیس، سلول ها از مرکز سلول ساقه در رأس نشأت می گیرند. دودمان این سلول های ساقه به سرعت در منطقه transit-amplifying به نام مریستم تقسیم می شوند. بعد از آن دستخوش افزایش گسترده حجم سلول در منطقه ازدیاد طول می شوند. گذر از تکثیر سلولی به طویل شدگی، نشانگر مرحله اولیه تفکیک است و در نقطه نسبتا متفاوت هر نوع سلول خ می دهد و یک مرز تقریبا دندانه دار و ناهموار در این منطقه گذر (TZ) ایجاد می شود. سلول ها وقتی کاملا طویل شدند، وارد منطقه بلوغ می شوند که در آنجا به انواع مختلف سلول تفکیک می شوند. مطالعات قبلی نشان داده است که رشد ریشه را با توجه به میزان تقسیم سلول در ناحیه مریستمی و میزان انبساط سلول در منطقه ازدیاد طول تعیین می کنند (Beemster و Baskin، 1998).

گلسنگ‌ها به عنوان منبع احتمالی آنتی اکسیدان

عنوان انگلیسی مقاله: Lichens as possible sources of antioxidants

عنوان فارسی مقاله: گلسنگ ها به عنوان منبع احتمالی آنتی اکسیدان ها

طبقه بندی: زیست شناسی

فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 10

جهت دانلود رایگان نسخه انگلیسی این مقاله اینجا کلیک نمایید

_______________________________________

چکیده

استون، متانول و عصاره های آبی گلسنگ هایی چون Cetraria islandica، Lecanora atra، Parmelia pertusa، Pseudoverniafurfurace و Umbilicaria cylindrical به خاطر فعالیت آنتی اکسیدانی با 5 روش بررسی شدند: مزانشیمی بنیادی DPPH، مزانشیمی بنیادی آنیون سوپراکسید، قدرت کاهنده، تعیین کل ترکیبات فنولی و تعیین کل محتوی فلاونوئید. فعالیت های آنتی اکسیدانی گوناگون عصاره های آزمایش شده در مقایسه با آنتی اکسیدان های معروف مانند اسید آسکوربیک، هیدروکسی آنیزول بوتیلی (BHA) و α – توکوفیرول مطالعه شد. عصاره های آزمایش شده دارای فعالیت آنتی اکسیدانی قوی بودند. فعالیت مزانشیمی بنیادی DPPH به خاطر قدرت کاهنده از 32. 68 تا 94. 70%. متفاوت است. و میزان جذب نیز از 0. 016 تا 0. 109 متغیر بود. فعالیت مزانشیمی یون سوپراکسید برای عصاره های مختلف 7. 31 تا 84. 51% بود. علاوه بر این، محتویات زیاد کل ترکیبات فنولی (12- μg 76. 42 معادل پیروکاتیکول) و کل فلاونوئیدها (1. 37- 54. 77 μg معادل روتین) نشان میدهد که فنول ها و فلاونوئیدها، ترکیبات آنتی اکسیدانی اصلی در عصاره های مورد مطالعه می باشند. مشخص شد که گونه های گلسنگی آزمایش شده دارای فعالیت آنتی اکسیدانی موثرهستند و به عنوان منابع طبیعی مناسب از آنتی اکسیدان ها مورد استفاده قرار می گیرند.

کلیدواژه: عصاره گلسنگ، فعالیت آنتی اکسیدان

مقدمه
گونه اکسیژن واکنشی (ROS) که شامل رادیکال های آنیون سوپراکسید (O2-)، پراکسید هیدروژن (H2O2) رادیکال های هیدروکسیل (OH) و اکسیژن یکتایی (1O2) است، اشکال متفاوت اکسیژن فعال شده به حساب می آیند (هالیول 1995، Squadriato و Pelor 1998، Huda-Faujan و همکاران 2009). ROS در اندازه های معمولی برای عملکرد سلول ضرورت دارد. اما در فلظت های زیاد منجر به تنش اکسایشی و ایجاد تعداد زیادی بیماری مانند آرتروز، سرطان زایی، پیری می شود (Sangameswaran و همکاران 2009).