پیشرفتهای تکنولوژی به صورت بنیادی جهان را دگرگون ساخته است، و روش و طریقه ای را که افراد در امور تجاری و شخصی رفتار می کنند تغییر داده است (Bandura, 2002). به صورت خاص، در طول دو دهه گذشته صنعت
بانکداری منابع قابل توجهی را در استفاده از تکنولوژی های اطلاعاتی سرمایه گذاری نموده است. در پاسخ به خصوصی سازی، رشد شبکه های جهانی و افزایش سطح درآمدها صنعت
بانکداری تکنولوژی های جدید را بر پایه ارائه خدمات به کار گرفته است که
بانکداری الکترونیکی نامیده می شد و هدف از آن دستیابی و حفظ مزیت های استراتژیک می باشد (Joseph& Stone, 2003). تکنولوژی
بانکداری الکترونیکی به فعالیت های مالی اشاره دارد که با استفاده از تکنولوژی
الکترونیکی انجام می شود. این طیف از ماشین های تحویل دار خودکار (ATM) تا دیگر خدمات مانند پس انداز های مستقیم، پرداخت صورت حساب
الکترونیکی، انتقال سرمایه
الکترونیکی، تلفن بانک و
بانکداری آنلاین را شامل می شود. این تکنولوژی های
الکترونیکی مالی در مراحل مختلف توسعه قرار دارند. برای مثال ماشین های تحویل دار خودکار نزدیک به 30 سال است که مورد استفاده قرار می گیرند و به طور گسترده مورد قبول مشتریان قرار گرفته است.
از طرف دیگر تلفن بانک، پرداخت صورت حساب
الکترونیکی و
بانکداری آنلاین از جمله های فعالیت های اخیر اضافه شده به خدمات بانک ها می باشد که نیازمند
کامپیوتر و
اینترنت می باشد و به اندازه ماشین های تحویل خودکار در میان مشتریان دارای مقبولیت نمی باشد (Kolodinsky & Hogarth, & Hilgert, 2004). از دید مشتریان
بانکداریالکترونیکی مزایای بسیاری برای افراد فراهم می آورد، مانند دسترسی سریع حساب و موجودی خود، توانایی انتقال های بانکی خود از راه دور و سرمایه گذاری و تکمیل کاربردهای
الکترونیکی. با
بانکداریالکترونیکی زمان و مکان مفهوم خود را از دست می دهند و این خدمات در هر زمان و صرف نظر از مکانی که افراد در آن قرار دارند قابل دسترسی می باشد.