عنوان انگلیسی مقاله: Recognition of Access to Educational Technologies in the Educational System of Iran
عنوان فارسی مقاله: بازشناسی دسترسی به تکنولوژی های آموزشی در نظام آموزشی ایران
دسته:
فناوری اطلاعات و
علوم تربیتیفرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش
تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 18
_______________________________________
چکیدهتکنولوژی آموزشی، یکی از عناصر اصلی و مهم در نظام های آموزشی است که از یک طرف باعث افزایش کیفیت آموزش از طرف دیگر منجر به کاهش هزینه ها و کمک به
اقتصاد نظام های آموزشی و آموزش و پرورش است که در بعضی از موارد در آموزش های تخصصی، هزینه ها را نصف تقلیل داد. از اواسط قرن بیستم با اختراع
رایانه، سیطره تکنولوژی بر صنعت، خدمات،
کشاورزی و تمام اضلاع زندگی بشری هویدا شد. از فناوری آموزشی و اطلاعاتی برای فراگیری دانش و مهارت به عنصری ضروری در نظام های آموزشی سراسر دنیا تبدیل شده است و با به کارگیری فناوری های آموزشی به نیازهای جامعه علمی پاسخ داده می شود. در این پزوهش ضمن بررسی رویکردهای موجود و نقش فناوری در آموزش و اثرات مثبت و مفید آن به تحلیل، مولفه های آشنایی، کمیت، کیفیت و سهولت می پردازیم. روش تحقیق توصیفی، از نوع پیمایشی است. نمونه آماری انتخابی از بین معلمان و خبرگان تکنولوژی آموزشی است. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین دسترسی به فناوری و رضایت و موفقیت معلمان رابطه معنادار مثبت وجود دارد. بین مولفه های آشنایی و کاربرد فناوری نیز رابطه معناداری وجود دارد. این مسئله در مورد کیفیت و کمیت فناوری و به روز بودن فناوری و میزان رضایت و موفقیت معلمان رابطه معنادری وجود دارد.
واژگان کلیدی: فناوری اطلاعات، دسترسی، تکنولوژی آموزشی، کمیت و کیفیت، فناوری و
اقتصادعصر کنونی، به عنوان عصر اطلاعات و یا دانایی نام گرفته است. در این عصر،
فناوری اطلاعات به عنوان یک راهبرد و طرز تفکر جدید شناخته می شود. اطلاعاتی شدن جوامع پدیده ای است که بر تمام اضلاع و ابعاد زندگی اجتماعی، سازمانی و انسانی تاثیر عمیقی گذاشته است. یکی از مواردی که از این پدیده تاثیر دیده است، نظام آموزشی است. این تغییر باعث شده است تا مدل جدید توسعه مبتنی بر دانایی محوری جوامع ایجاد گردد. در این مدل نقش و جایگاه آموزش و نظام های آموزشی به عنوان یکی از ارکان هدایت کننده جریان گرایش به سمت دانش مداری و توسعه علم و اندیشه غیرقابل چشم پوشی است. نظام های آموزشی پیش رو در دنیای متلاطم هزاره سوم و در عصر تغییر نیازمند بازسازی مداوم کیفیت هستند تا خود را توانا و قدرتمند نمایش دهند. امروزه به قول شپرد «نظام آموزشی توانا انسان های فردا را تحویل جامعه می دهد و صرفاً نگهداشت منابع انسانی یا تولید آدم های معاصر نیست» (شپرد، ترجمه آرام، 1378). برای قوی کردن و توانا ساختن نظام های آموزشی نیازمند این هستیم تا از فناوری های آموزشی در تدریس استفاده گردد. این امر موجب شده است تا کم کم مدارس و نظام های آموزشی به سمت مجهز شدن به ابزار
الکترونیک حرکت می کنند و اصطلاحاتی جدیدی تحت عنوان دیوارهای سنخگو، مدارس گویا، سلف سرویس دانش و کتابخانه بدون دیوار زاییده این ابزار است.