جامعه پویا و پرتلاش امروزی یک لحظه درنگ نمی کند تا بتواند به فنون جدید و قدرت والای علمی دست پیدا کند. در چنین عصری که عصر شکوفایی و بهره جستن از نبوغ بزرگان علمی، پژوهندگان، مخترعین، مبتکرین، صنعتگران و ... است برای اداره سازمان های اجتماعی فرهنگی
اقتصادی و آموزش جامعه به فکر و ذهن افراد خلاق نیاز است، تا بتوان همگام و همپای پیشرفت جامعه به پرورش افراد خلاق اقدام نمود. بسیاری بر این عقیده اند که خلاقیت امری ذاتی است و فقط خداوند این ودیعه خود را به عده ای از انسانها بخشیده و قابل آموزش و آموختنی نیست. عده ای با این عقیده مخالفند و ابراز می دارند خداوند به همه انسانها یکسان نعمت بخشیده این افراد (خلاقان) از این نبوغ خدادادی خود، بیشترین بهره را برده اند و نیز معتقدند که خلاقیت صفت مشترک تمامی انسانها است.