درمان ایمپلنت دندان در بیماران با پوکی استخوان

عنوان انگلیسی مقاله: Implant treatment in patients with osteoporosis
عنوان فارسی مقاله: درمان ایمپلنت دندان در بیماران با پوکی استخوان
طبقه بندی: دندانپزشکی
فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc)
تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 7
_______________________________________
چکیده
پوکی استخوان به ویژه در زنان یائسه بسیار شایع است. این بیماری با کاهش توده و استحکام استخوان مشخص می شود. پوکی استخوان می تواند استخوان فک را درگیر کند که به عنوان یک کنترل اندیکاسیون احتمالی قرار دادن ایمپلنت دندان مطرح است. در این مقاله مروری به بررسی اثر پوکی استخوان بر اسئواینتگریشن ایمپلنت پرداخته شده است. مدلهای تجربی نشان داده اند که پوکی استخوان بر روند اسئواینتگریشرن تاثیر منفی میگذارد، که این تاثیر با درمان مناسب برگشت پذیر است. با این حال، مطالعات انجام شده در بیماران با پوکی استخوان نشان داده اند که طول عمر ایمپلنت در این افراد نسبت به افراد سالم تفاوت ندارد. بر این اساس، پوکی استخوان را نمی توان بعنوان یکی از عوامل منع قرار دادن ایمپلنت در نظر گرفت. بیس- فسفونات های خوراکی متداولترین داروی مورد استفاده برای درمان پوکی استخوان است. گرچه مواردی از نکروز استخوان فک در بیماران تحت درمان با بیس فسسفونات ها گزارش شده است، اما این موارد بسیار نادرند و معمولآ با مصرف وریدی بیس- فسفونات در مبتلایان به نئوپلاسرم با سایر بیماری های جدی دیده می شود. با این حال، بیماران تحت درمان با بیس- فسفوناتها باید نسبت به احتمال بروز چنین عوارضی مطلع شوند و در موارد تجویز این داروها باید از آنها رضایت نامه گرفته به نظر میرسد که توقف مصرف بیس- فسفوناتها قبل از قرار دادن ایمپلنت ضروری نمی باشد.

مقدمه
پوکی استخوان یک بیماری سیستمیک اسکلتی است که با کاهش استحکام استخوان و افزایش خطر شکستگی مشخص می شود (1). پوکی استخوان بیماری بسیار شایعی است و در سراسر جهان حدود 300 میلیون نفر به آن مبتلا هستند. این بیماری در زنان شایع است و بروز آن با بالا رفتن سن افزایش مییابد. تخمین زده می شود که در اسپانیا دو میلیون زن مبتلا به پوکی استخوان هستند و شیوع آن در زنان مسن تر از 70 سال بالای 50% ´ است. این بیماری با تخریب ساختار میکروسکوپی استخوان همراه با کاهش توده و استحکام استخوان و افزایش شکنندگی آن مشخص می شود. مقاومت استخوان نشان دهنده میزان تراکم و کیفیت آن است. حداکثر مقدار توده استخوانی (بر حسب گرم در cm2) و میزان تحلیل استخوان تعیین کننده تراکم استخوان هستند. کیفیت استخوان به عوامل مختلف موثر بر شکنندگی استخوان (ساختار میکروسکوپی، چرخه استخوان، شکستگیهای میکروسکوپی و درجه مینرالیزاسیون) بستگی دارد.