عنوان انگلیسی مقاله: The Logic Programming Paradigm and Prolog
عنوان فارسی مقاله: الگوی برنامه نویسی منطق و زبان برنامه نویسی پرولاگ
فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش
تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 17
_______________________________________
چکیده
زبان
های برنامه های prolog که تا به حال عرضه شده اند به صورت تشریحی بوده
زیرا آن ها روش تفسیر دوگانه را به عنوان فرمول می پذیرند. عملیات محاسبه
در زبان برنامه نویسی prolog تا اندازه ای زیربندهای تشریحی ان را شامل می
گردد. به هر حال رسیدن به یک راه حل مناسب نسبت به آنچه که که توسط طراحان
اصلی این زبان برنامه نویسی ارائه شده است، مشکل می باشد. نقایص عملیات
محاسبه زبان برنامه نویسی prolog، در زبان های برنامه نویسی منطقی محدوده
شده، حل شده است.
اپراتور محاسباتیزبان برنامه
نویسی prolog اعداد صحیح و ممیز شناور را به عنوان ساختار داده های پیش
ساخته را با مد نظر قرار دادن عملکردهای مشخص بر روی آن ها ایجاد می کند.
این عملکردها شامل اپراتورهای محاسباتی همانند +، -، (ضرب)، و // (تقسیم
عدد صحیح) می باشد. هم اکنون، بر طبق به استانداردهای نشانه
گذاری، برنامه نویسی منطقی و زبان برنامه نویسی prolog، روابط و نشانه های
عملکردی به شکل پیشوندی نوشته می شوند، که در پیشاپیش این مباحث قرار می
گیرند. در مقایسه، در ارتباط با کاربرد آن ها در محاسبات، اپراتورهای
محاسبه دودویی به شکل میانوند نوشته شده که در بین مباحث قرار می گیرند.
علاوه بر این نفی (خنثی سازی) عدد طبیعی به صورت پیشوند بدون قلاب "{}"
نوشته می شود، یعنی بدون اینکه نشانه قلاب در بین مباحث قرار گیرد.
اختلاف
در ترکیب از طریق مد نظر قرار دادن اپراتورهای محاسباتی به عنوان سمبل
عملکردی پیش ساخته به صورت میانوند و پیشوند بدون قلاب نوشته می شود که به
همراه اطلاعاتی در مورد مشارکت پذیری و توان ارتباط بوده که این امکان را
برای ما ایجاد می کند تا ابهامات مربوط به عبارات محاسباتی را از بین
بریم. در واقع، برنامه نویسی prolog ابزاری را برای نشان دادن
سمبل عملکردی قراردادی همانند نمادهای دودویی میانوند و یا علائم یکانی
پیشوند بدون قلاب ایجاد کرده، که دارای اولویت ثابتی می باشد که به مشخص
کردن توان اتصال و قیاس های خاصی که دلالتی بر بعضی از شکل های شرکت پذیر
دارد، می پردازد. نمونه ای از چنین دستوراتی خط می باشد که در برنامه
کاری نوع بالا مورد استفاده قرار می گیرد. نمادهای عملکردی که به این روش
شناسایی می شوند به نام اپراتورها می باشند. اپراتورهای محاسباتی به عنوان
اپراتورهایی می باشند که در بخش مقدماتی زبان برنامه نویسی از پیش شناسایی
می گردند.