عنوان انگلیسی مقاله: Art Patronage of the Nineteenth Century Iran
عنوان فارسی مقاله: هنرنوازی در سده نوزدهم ایران
فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش
تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 16
لینک دریافت رایگان نسخه انگلیسی مقاله:
دانلود_______________________________________
چکیده
هنرنوازی
(پشتیبانی مالی و معنوی هنر) در ایران دوران قاجار (1975- 1925) شاهد
فرازونشیب های برجسته ای بود. عناصری مانند دسترسی به مواد نقاشی، مدارس
هنری تازه گشوده شده، پشتیبانی مالی آموزش در مدرسه های هنری و کار برای
روزنامه ها و ناشران همه به هنرمندان کمک کرد تا خودکفاتر شوند و در جایگاه
خود در رابطه با هنرنوازان بیشتر جا بیفتند. چنین دگرگونی هایی شمار و
گونه هنرنوازان را افزایش داد. برای نمونه، طبقه متوسط، به خرید
نگاره های چاپ سنگی (لیتوگرافی) و عکسهایی دست زد که به چشم همگان بسیار
زیبا می نمود. پیامدش به وجود آمدن علاقه ایرانیان به نقاشی واقع گرای
اروپایی شد که در آن زمان از نقاشی سنتی برتر دیده می شد. به عکس،
هنرنوازان اروپایی به دنبال کارهای هنری سنتی و باستانی بودند. علاقه آنها
برخی از هنرمندان را تشویق کرد تا سبک سنتی نگارگری دست نوشته ها را از نو
زنده کنند و برداشت تصویری اروپایی را در سبک ایرانی (که به مینیاتور
ایرانی نامدار بود) جای دهند و به این ترتیب سبک تازه ای بیافرینند.
مقدمه
نیروی
هنرنوازی در رهبری هنرمندان و در نتیجه در شکل بخشیدن به
هنر در ایران در
دوران قاجار (1175- 1304) را نمی توان نادیده گرفت. بهترین استادان
هنر آن
دوران زندگی خود را در دربارهای شاهان و با کار سفارشی می گذراندند تا
دهه های پایانی سده نوزدهم که کمال الملک، هنرمند دربار ناصرالدین شاه و
مفظرالدین شاه دربار را ترک کرد و شروع به نقاشی روی بومهای سفارشی و
غیرسفارشی کرد. شاید او نخستین نقاش درباری بود که دربار را ترک کرد و
کارگاه نقاشی مستقلی برای خود به راه انداخت. (1) عناصری مانند دسترسی به
مواد نقاشی، مدارس هنری تازه گشوده شده، پشتیبانی مالی آموزش در مدرسه های
هنری و کار برای روزنامه ها و ناشران همه به هنرمندان کمک کرد تا خودکفاتر
شوند و در جایگاه خود در رابطه با هنرنوازان بیشتر جا بیفتند. پیامد اصلی
این جریان، پیدایش فردگرایی در میان هنرمندان پابه پای نیازهای جامعه
ایرانی و علاقه هنرنوازان بود.