ویژگی
های متالورژیکی از قبیل کشش، سختی، چغرمگی و استحکام در برابر خوردگی جوش
های غیرمشابه بین فولاد ضدزنگ آستنیتی عیار X5CrNi18-10 و فولاد ضدزنگ
مارتنزیتی عیار X20CrMo13 مورد ارزیابی قرار گرفت. الکترودهای فولاد ضد زنگ
دولایه و آستنیتی هر دو به منظور اتصال این ترکیب مورد استفاده قرار
گرفتند و در این راه از فرآیند
جوشکاری قوس فلز دستی چندگذری استفاده شد.
جوش های آزاد ناقص همراه با جوش های قابل مصرف درست شدند. مشخص شد که
استحکام کششی تکه بهم جوش خورده که توسط الکترود دولایه (E2209-17) ایجاد
شده بود، نسبتا کمتر از استحکام کششی الکترود آستنیتی (E308L-16) است.
چقرمگی رسوبات E2209-17 و E308L-16 حتی در دمای کم صرف نظر از درونداد
گرمایی قابل قبول بود. سختی در هر دو جوش ساخته شده با الکترود آستنیتی
E308L-16 و دولایه E2209-17 در فیوژن فلزی جوش/ X20CrMo13 به دلیل بازپخت
گرمایی و پس از سرعت سرمایشی بالا افزایش یافت. مشخص شد که استحکام در
برابر خوردگی متخلخل فلز جوش ساخته شده با فلز پرکننده E2209-17 و E308L-16
قابل قبول است. با وجود این منطقه حرارت دیده در فلز پایه X20CrMo13 و
قطعه جوش خورده تحت تأثیر خوردگی الکترولیتی قرار گرفت. این بررسی نشان
داده است که از هر دو فلز پرکننده برای اتصال فولاد ضدزنگ آستنیتی به فولاد
ضدزنگ مارتنزیتی استفاده کرد.
به
دلیل استحکام در برابر خوردگی قابل قبول، خواص
مکانیکی خوب و به صرفه بودن
فولاد ضدزنگ مارتنزیتی، گرایی و کاربرد آن در برخی بخش های صنعتی رو به
افزایش بوده است. خواص
مکانیکی خوب، استحکام در برابر خوردگی قابل ملاحظه و
قابلیت
جوشکاری خوب فولاد ضد زنگ آستنیتی باعث شده که صنعت این نوع فولاد
راترجیح دهد. با اینحال اطلاعات کمی در مورد روابط خاصیت/ ریزساختار در جوش
های غیرمشابه بین فولاد ضدزنگ آستنیتی و مارتنزیتی بااستفاده از الکترود
فولاد ضدزنگ ودولایه وجد دارد. کاربرد روزافزون فولادهای ضدزنگ نیازمند درک
بهتری از موضوعات مربوط به جوش ها برای فلزات غیرمشابه می باشد. اتصال مواد
غیرمشابه به دلیل تفاوت در خواص
فیزیکی، شیمیایی و
مکانیکی فلزات پایه جوش
خورده در کل بحث برانگیزتر از اتصال فلزات مشابه می باشد. این تفاوت ها
علاوه بر این انتخاب فلزات پرکننده سازگار با هر دو فلز پایه را دشوار می
کند.