عنوان انگلیسی مقاله: Oxo-Anion Modified Oxides
عنوان فارسی مقاله: اکسیدهای اصلاح شده Oxo-Anion
دسته:
شیمی و
مهندسی موادفرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش
تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 32
_______________________________________
چکیدهدر واکنش دو یا چند عنصر کاتالیزور دو غایت را می توان یافت: شکل گیری یک ماده مرکب یا یک محلول جامد متشکل از همگن ترین نوع واکنش در مقابل شکل گیری یک نمونه سطحی غیر مرطوب روی یک پایه ثابت به عنوان نوع حداقل واکنش. برای کاتالیزورهای تقویت شده معمولاً هدف تجزیه گونه های فعال است؛ یکپارچگی ساختاری نگهدارنده بدون تغییر باقی می ماند هرچند که ممکن است واکنش های قوی در سطح نگهدارنده و فاز ناپیوسته رخ دهد (به بخش 3. 2. 5 مراجعه نمایید). از این رو اکسیدهای اصلاح شده آنیون نظیر زیرکونیوم سولفات یا تنگستن یا تیتانیوم سولفات را می توان به راحتی به عنوان سیستم های نگهدارنده و به طور خاص به عنوان اسیدهای تثبیت شده در نظر گرفت. اما در یک مسیر آماده سازی خاص، عنصر دوم (سولفات، تنگستن) در مرحله آماده سازی افزوده می شود و در زمان متبلور شدن اکسید شبکه ای در طی عملیات گرمایی آماده می شود. در نتیجه، ویژگی های بافتی و ساختاری (خواص زیرکونیوم یک فاز شیمیایی خاص) اکسید شبکه ای به شدت تحت تأثیر قرار دارد. اگر عناصر بعدی نظیر ارتقاء دهنده ها افزوده شوند، وضعیت پیچیده تر می شود. هرچند که این محصول ممکن است یک اکسید کاربردی سطحی در نظر گرفته شود، سیستم ها با واکنش قوی عنصر و عامل تابعی و شبکه شناخته می شوند که به هدایت دوجانبه ساختارشان منجر می گردد. محصول نهایی به طور ایده آل تنها حاوی اکسید شبکه ای به صورت فاز متبلور است. این ویژگی این سیستم ها را از کاتالیزورهای هم رسوب شده نظیر Ni/Al2O3 و Cu/ZnO که با ترکیب اولیه عناصر شناخته می شوند، متمایز می سازد اما محصول نهایی که پس از یک مرحله تقلیل بدست آمد، متشکل از فازهای جداگانه است که به طور مجزا با تجزیه نوری قابل شناسایی هستند. بنابراین اکسیدهای Oxo-anion اصلاح شده را می توان به عنوان طبقه جداگانه ای از کاتالیزورها در نظر گرفت.
انواع مواد و نکات قابل توجهسیستم رابطی که در این فصل مورد بحث قرار گرفت، زیرکونیوم سولفات می باشد اما سایر گونه های این نوع کاتالیزور نیز که عبارتند از سایر آنیون ها و سایر اکسیدها مورد بحث قرار می گیرند. زیرکونیو سولفات نخستین بار در اختراع هولم و بیلی در سال 1962 توصیف گردید. علاقه شدید به این سیستم سال ها بعد در دو مقاله هینو و آراتا به اوج خود رسید که آن را در دمای اتاق گزارش نمودند که تحت شرایطی است که به لحاظ ترمودینامیکی با ایزومر مورد نظر ساطگاری دارد.