امنیت شبکه بی سیم مش (ترجمه مقاله فناوری اطلاعات)

عنوان انگلیسی مقاله: A Survey on Security in wireless Mesh Networks
عنوان فارسی مقاله: امنیت شبکه های بی سیم مش
دسته: فناوری اطلاعات و کامپیوتر
فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش
تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 15
_______________________________________
چکیده
شبکه های بی سیم مش، حوزه جدید و نو ظهوری است با پتانسیل بالا در محیط های غیر قابل پیش بینی و پویا. با این حال، این شبکه ها به دلیل رسانه باز خود، توپولوژی در حال تغییر و پویا و الگوریتم های  مسیریابی آن آسیب پذیر است. این مقاله امنیت تکنولوژی های جدید در شبکه های بی سیم مش را بررسی می کند. ابتدا ما تهدیدهای ممکن در امنیت شبکه های بی سیم مش را بررسی می کنیم و دوم برخی راه حل ها برای این تهدیدها شامل راه حل های مشکل مدیریت کلید، مسیریابی شبکه های امن و تشخیص حمله را معرفی می کنیم. همچنین مقایسه و بحثی روی مزایا و معایب آن ها داریم و پیشنهاداتی برای بهبود آن ها ارائه می دهیم.

مقدمه

یک شبکه بی سیم مش (WMN) یک توپولوژی شبکه بندی بی سیم است. WMN مسیریابی چندگامه توسط مسیریاب بی سیم دارد و توانایی پوشش ناحیه وسیع جغرافیایی با قدرت انتقال محدود را دارد. WMN ویژگی های مختلف مثل خود سازماندهی پویا، خود پیکربندی، خود تصحیح، نگه داری آسان مقیاس پذیری بالا و سرویس های مطمئن دارد. WMN جدا از شبکه سیار ad-hoc است (MANET) زیرا این شبکه وابسته به شبکه بک هال با سرعت بالاست و با روترهای WMN ترکیب می شود. WMN عملکرد شبکه را با استفاده از چندید رادیو بهبود می بخشد.   WMNمی تواند به عنوان دروازه برای اینترنت و دیگر سروی های بی سیم باشد. به خاطر ساختار خاص، WMN یک مزیت نسبت به MANET قدیمی و شبکه های محلی وسیع (WLAN) دارد و آن قابلیت اطمینان، عملکرد، عدم تداخل و گسترش پذیری است. WMN به عنوان یک روش ارزان برای پشتیبانی از شبکه های با سرعت بالای خانگی، تجاری، اجتماعی و شهری شناخته می شود. یک WMN، یک شبکه چندگامه پویا، خود سازمادهی شده و خود پیکربندی است که از روترهای مش و کلاینت های مش تشکیل شده است. هر روتر مش وظیفه تنظیم شبکه ad-hoc و نگه داری از اتصالات مش با دیگر روترها را بر عهده دارد. یک WMN، از سیستم های ارتباطی ماهرانه پیشرفته که با سیستم های ارتباطی DARPA و ITT توسعه داده می شوند تشکیل شده که قابلیت اطمینان ارتباطات را در شبکه نظامی در سال 1997 را تقویت کرده است.