وابستگی به منابع شبکه در سالیان اخیر بطرز چشم گیری افزایش یافته است. در دنیای امروز یک سازمان با قابلیت در دسترس بودن شبکه آن گره خورده است. بدیهی است در چنین مواردی توان نحمل سازمان ها در زمان بروز یک مشکل در شبکه و انجام عادی فعالیت های روزمره بطرز محسوسی کاهش می یابد. همین موضوع باعث شده است اشکال زدایی شبکه به عنوان یکی از عناصر حیاتی و تعیین کننده در اکثر سازمان ها مورد توجه جدی قرا ر بگیرد. علاوه بر اینکه وابستگی به منابع شبکه رشد چشم گیری را داشته است این صنعت به سرعت به سمت محیط های پیچیده نظیر استفاده از چندین نوع رسانه انتقال داده و چندین پروتکل و ضرورت ارتباط با شبکه های ناشناخته نیز حرکت می کند. این نوع شبکه های ناشناخته ممکن است یک شبکه گذرا متعلق یه یک مرکز ارائه دهنده سرویس های
اینترنت (ISP) و یا یک شرکت مخابراتی باشند که شبکه های خصوصی را به یکدیگر متصل می نمایند. همگرائی صوت و تصویر درون شبکه های داده نیز پیچیدگی بیشتری را به دنبال داشته است و اهمیت اعتماد پذیری به شبکه را بیش از هر زمان دیگر مهم نموده است. وجود محیط های شبکه ای پیچیده بدین معنی است که مسائل مربوط به ارتباطات و حفظ حداقل کارآئی در ارتباطات بین شبکه ای به شدت رشد و در برخی موارد یافتن منبع بروز مشکل سخت و اغفال کننده است.