اثرات میانجی گری فرهنگ سازمانی، روابط میان رفتار رهبری، تعهد سازمانی، رضایت و عملکرد شغلی

عنوان انگلیسی مقاله: The moderating effects of organizational culture on the relationships between organizational commitment and job satisfaction and performance
عنوان فارسی مقاله: اثرات میانجی فرهنگ سازمانی بر روابط میان رفتار رهبری و تعهد سازمانی و میان تعهد سازمانی و رضایت شغلی و عملکرد
طبقه بندی: مدیریت
فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش
تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 24
_______________________________________
چکیده
هدف: هدف این مقاله بررسی اثرات متعادل کننده فرهنگ سازمانی بر روابط میان رفتار رهبری و تعهد سازمانی و میان تعهد سازمانی و رضایت شغلی و عملکرد در زمینه مالزیایی است.
طراحی/سبک/روش: داده ها از 238 دانشجویان و محققان همکار نیمه وقت UM MBA مالزیایی جمع آوری شدند. داده ها در مورد فرهنگ سازمانی و رفتارهای رهبری پاسخ دهندگان و چگونگی اثرگذاری بر تعهد سازمانی، رضایت شغلی و عملکرد کارمند با استفاده از OCI، پرسشنامه رفتار رهبری، ACS، درجه بندی جهانی مجزا برای رضایت شغلی و پرسش نامه های عملکرد کلی جمع آوری شد. آمارهای توصیفی گزارش شدند و بعد از آنها، تحلیل عاملی، تحلیل پایایی، همبستگی پیرسون و آزمون فرضیه ها با استفاده از رگرسیون سلسله مراتبی، استفاده شد.
یافته ها: عموماً و با استثنائات کمی، مشخص شد که رفتار رهبری به طور قابل توجهی مرتبط با تعهد سازمانی می باشد و فرهنگ سازمانی نقش مهمی در متعادل سازی این رابطه ایفا می کرد. مشخص شد که رفتار سازمانی به طور قابل توجهی مرتبط با رضایت شغلی می باشد ولی مرتبط با عملکرد کارمند نبود. با این حال، تنها فرهنگ حمایتی بر رابطه میان تعهد و رضایت اثر گذار بود. عوامل و دلالت های محتمل برای مدیران بحث می شود.
اصالت/ارزش: این مقاله به منبع دانش موجود در مورد روابط میان رفتارهای رهبری، فرهنگ سازمانی، تعهد سازمانی، رضایت شغلی و عملکرد کارمند کمک می کند. جنبه های مختلف این متغیرها آزمایش شد بدین صورت تا بتوان فهم جامع تر و گسترده تری از عوامل اثرگذار بر سازمان ها و کارکنان ارائه کرد.

مقدمه و پیش زمینه
در سال 1998، بررسی فورچون در میان مدیرعاملان بیشتر شرکت های تایید شده نشان داد که گمان برده شده که فرهنگ شرکتی مهمترین اهرم در ارتقاء توانایی های کلیدی آنها باشد. بحران های سازمانی بر نیاز برای رهبری از تصمیم گیران تاکید می کند که بعداً برای حصول موفقیت سازمانی این امر مهم تر شد.