هدف هر انسانی اگر بالاتر از منافع شخصی بوده و تنها برای نجات خود نباشد وبه فکر کمک و دستگیری همنوع باشد که تکلیف وامر وجدانی وراه اولیاء الله و هادیان اهم بوده، به انسان توانایی و معنویت و استقامت فوق العاده می بخشد وبه حیات معنی و هدف می دهد (بهاری – 1372، ص 198).
اکثر مردم در طول زندگی دچار مشکلات و هیجانات، تعارضها و تردید های می شوند که خود به تنهای قادر به رفع آنها نیستند بنابراین نیاز به مشورت با افراد متخصص و آگاهی دارند تا به کمک آنها اقدام به رفع موانع نمودند و از طریق شور و مشورت با این افراد به عمل مشکلات خود بپردازند روند مشاوره رابطه و مبنای ارتباطی را فراهم می کند که به واسطه آن امکانات و شناخت خود را کشف می کند در چنین شرایطی عناصری مانند دانش، مهارت، تجربه، آرامش خاطر مشاور است که نتایج مثبت را ممکن می سازد و عدم یا ضعف در هر یک از عناصر مذکور نتیج منفی به بار آورده وسبب هرسودگی شغلی مشاور می شود (ثنایی، 1373).
بنابراین موضوع آسودگی خاطر و آرامش فکری و سلامت جسانی مشاوران و تاثیر آن بر نحوه رفتارشان درمحیط کار و موثر واقع شدن آنها در افزایش یا کاهش نتایج بهینه مقوله ای است که اکثر متخصصان وروان شناسان بدان اشاره نموده وبر اهمیت آن اتفاق نظر داشته و معتقدند که اگر مشاور از آرامش و رضایت خاطر برخوردار نباشد نمی تواند برای دیگران عامل اثر باشد.