تحقیق حاضر با هدف سنجش میزان خلاقیت دانشجویان سه رشته
روانشناسی، مدیریت آموزش و مشاوره دانشکده
علوم تربیتی و
روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی و بررسی نگرش آنان در مورد تأثیر دوره تحصیل دانشگاهی بر رشد خلاقیتشان تدوین شده است. نمونه آماری این تحقیق شامل 124 نفر از دانشجویان دختر و پسر این دانشکده می باشد. که 46 نفر از
رشته مدیریت آموزشی، 42 نفر از رشته مشاوره و 36 نفر از رشته
روانشناسی را شامل می شود. روش نمونه گیری آن، طبقه ای تصادفی نسبتی است که از بین سه گروه آموزش تعدادی ضد دانشجویان متناسب با رشته براساس جدول مورگان انتخاب شدند. برای سنجش خلاقیت افراد از
پرسشنامه سنجش خلاقیت CREE تورستون استفاده شد و برای بررسی تاثیر دوره تحصیل دانشگاهی بر رشد خلاقیت دانشجویان از یک مصاحبه کتبی استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها برای تعیین رابطه هرکدام از سوالات مصاحبه کتبی استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها برای تعیین رابطه هر کدام از سوالات مصاحبه کتبی و جنس افراد و رشته تحصیلی آنان با میزان خلاقیت افراد از آزمون ناپارامتر یک خی دو پیرسون استفاده شد و برای تعیین رابطه معدل و جنس افراد با خلاقیت از آزمون ناپارامتریک کروکسال والیس استفاده شده است. فرضیات این تحقیق یا سطح معناداری 95 درصد اطمینان آزمون شد. در انجام این مراحل از
نرم افزاری آماری spss استفاده گردید.