شیشم؛ Dalbergia sissoo؛ Fabaceae

نام فارسی: شیشم

نام علمی: Dalbergia sissoo

نام‌های غیر فارسی: Indian rosewood، Shisham، Sissoo

تیره: Fabaceae (Syn. Leguminosae), Papilionaceae

برای مشاهدۀ متن کامل بر روی ادامۀ مطلب کلیک کنید. 

شیشم در سراسر جهان یکی از گونه های مهم جنس Dalbergia برای استفاده از چوب آن است. علاوه بر استفاده از چوب آن، برای تهیۀ سایه کاربرد زیادی دارد. این درخت در جنگل داری تلفیقی کاربرد زیادی دارد. مهمترین خصوصیت آن رشد نسبتاً سریع و سازگاری با هوای گرم و خشک است. شیشم که در تیرۀ گیاه شناسی Fabaceae (در گذشته Leguminosae نامیده می شد)، زیرتیرۀ Papilionoideae (در برخی از رده بندی ها این زیرتیره، خود تیره ای مجزا به نام Papilionaceae است.) قرار می گیرد، دارای ارتفاعی حدود 30 متر است، ولی در ایران به چنین ارتفاعی نمی رسد. تاج عمودی این درخت تنک دیده می شود. در دانشگاه رامین این درخت را می توان در مسیر خوابگاه پسرانه تا گروه باغبانی مشاهده کرد.
شیشم بومی مناطق کوهستانی هیمالیا در هندوستان، پاکستان و نپال است. به صورت انبوه در جنگل های رسوبات آبرفتی دیده می شود. خاک های متخلخل همراه با رطوبت کافی بهترین خاک برای شیشم است، ولی می تواند در زمین های با تهویۀ ضعیف و خاکهای رسی سنگین نیز به رشد خود ادامه دهد. باکتریهای ریزوبیوم با ریشه های این درخت گره تشکیل داده و نیتروژن هوا را تثبیت می کنند. دانهال ها این درخت به شرایط سایه مقاوم بوده و در چنین شرایطی قادر به رشد هستند.
روشهای مختلفی برای تکثیر این درخت مورد استفاده قرار گرفته است. به عنوان مثال استفاده از پاجوش ها و یا ریشه دار کردن قلمه های چوب سخت با استفاده از مواد محرک ریشه زایی مانند ایندول بوتیریک اسید مورد استفاده واقع شده است.
برای تکثیر با بذر لازم نیست که بذر از غلاف جدا شود، زیرا که روشی دشوار و وقت گیر است. معمولاً غلاف ها را به قطعاتی که هر قطعه حاوی یک بذر است برش داده و به مدت 48 ساعت قبل از کاشت می خیسانند، حدود 1 تا 3 هفته بعد از کاشت دانهال ها سر از خاک بیرون می آورند.