آکاسیای برگ بیدی Acacia salicina

نام علمی: Acacia salicina
نام خارجی: Willow acacia

آکاسیای برگ بیدی، درختچه ای بزرگ و یا درختی کوچک همیشه سبز بوده و ارتفاع آن بسته به شرایط محیطی 5 تا 12 متر است، البته در برخی از مکان ها تا ارتفاع 18 متری نیز رشد کرده است. شاخ و برگ های نوسانی این درخت که به صورت آویخته هستند، حالتی مشابه با درخت بید دارند، به همین دلیل در زبان فارسی آکاسیای برگ بیدی، در زبان انگلیسی Willow acacia و در زبان گیاه شناسی Acacia salicina نامیده می شود.  
  درختی پررشد و طولانی عمر بوده و می تواند به کمک باکتریهای جنس ریزوبیوم نیتروژن خاک را تثبیت کند. نسبتاً به خشکی مقاوم است. آکاسیای برگ بیدی از مقاوم ترین آکاسیاها به شرایط شور است.

در مراحل ابتدایی دانهالی، برگ ها مرکب هستند، ولی با گذشت زمان و رشد دانهال، فیلودها (فیلودها در واقع دمبرگ پهن شده است که وظیفۀ پهنک یعنی فتوسنتز را انجام می دهد) رشد کرده و جای پهنک را می گیرند.
    خوشه های گل دارای 15 تا 25 گل کرمی تا زرد کمرنگ هستند. غلاف ها ضخیم، چوبی و دوکی شکل هستند. این غلاف ها شکوفا بوده و موقع بلوغ از انتها به صورت طولی شکفته می شوند.
بذرها بیضی، صیقلی و قهوه ای تیره رنگ هستند. به طور متوسط در هر گرم 14 بذر زنده وجود دارد. بذردهی درخت نامنظم بوده و در کل بذر کمی تولید می کند. برای بهبود تندش (جوانه زنی) بذرها، تیمارهای مختلفی از جمله نوک چینی، تیمار با آب داغ و یا استفاده از اسید سولفوریک غلیط جهت خراش دهی معرفی شده است. تندش بذرهای تیمار شده سریع خواهد بود.
    اغلب برای تهیۀ سایه و نیز به عنوان درختی زینتی از آن استفاده می شود.
این درخت در استان خوزستان (دزفول، اندیمشک، ملاثانی و ...) کاشته شده است. در دانشگاه رامین این درخت را می توان روبروی گروه علوم دامی و سایت مشاهده کرد.

عکس از دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین

Photo from University of Agriculture and Natural Resources of Ramin